تنهامسیر:

دریافت

❤️ اهل ایرانم من.

روزگارم بد نیست،،،

کشوری دارم من.
که به اذعان خود غربیها، قدرت اول این منطقه است.

چه کسی بود صدا زد تحریم؟! چه کسی بود صدا زد لوزان!

سخن از افراط و سخن از تفریط است.

من در این آبادی.
دیپلماتی را دیدم که همه اش میخندید!!!

و رییسی که مرا اهل جهنم دانست. وبه من گفت که دلواپس چی هستی تو؟

رو به او کردم و با فرم ملیحی که خودش میداند.
همزبان گشتم و با او به سخن بنشستم.

و برایش گفتم ؛ آنچه را میدانم،.دل من آرام است. و دگر نیست دلم دلواپس.

من خدایی دارم که دراین نزدیکی است.
و دلم قرص به مردی است بزرگ.

رهبری دارم من ، رهرو راه علی(ع).
رهبری دارم من ، که در این ورطه وانفسایی و در این طوفانها، چشم در چشم دل او بستم.

و دلم چون یک کوه ، تکیه دارد به دل دریایش!

تو بگو یک ذره ، تو بگو یک لحظه.نیستم دلواپس!!!
چون که بعد از الله که خدا حفظ کند آقا را.
بگو ان شاءالله.

چشم امید به دستان على دارم من.
او بگوید همگى میجنگیم.
او بخواهد همگى میمیریم.

او اگر امر کند ، انتقام فدک و کرب و بلا را یکجا ما از این دشمن
میگیریم

انگلیس کشتی ایران را توقیف کرده و مثل سگ می ترسد اما در همین حال برای ایران شرط گذاری می کند که اگر می خواهید کشتی شما آزاد شود باید به مقصدی غیر از سوریه رود.

در پاسخ به روباه پیر باید چند نکته لحاظ شود:

1- کشتی ایران هرکجا که به مصلحت نظام اسلامی ایران باشد خواهد رفت.

2- ایران سیلی محکمی به شما خواهد زد گرچه چند روزی بنابر مصلحت کوتاه بیاید.

3- کشتی های شما مثل سگ، از اقدام تلافی جویانه ایران ترسیده و در خلیج فارس پهلو گرفته اند و جرات حرکت از تنگه هرمز را ندارند.

4- چنانچه قلدری انگلیس پاسخ محکم داده نشود روباه پیر دوباره هوس کرده و برای ناوگان دریایی ایران قدرتمند شاخ و شانه خواهد کشید.

5- صبر انقلابی ایران تا حدی ادامه پیدا می کند و پس از آن دیگر آمریکا هم جلو دار او نخواهد بود و انگلیس در برابر آمریکا مانند پشه ای ضعیف است. آمریکا هیچ غلطی نتوانست کند انگلیس که سهل است.

ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست

عرض خود می بری و زحمت ما می داری.

6- تنگه هرمز را کرب و بلا می کنیم***** ناوها ی انگلیس را دود هوا می کنیم

7- مرگ بر انگلیس جنایتکار.

8- اگر جای دولتمردان- اگر مرد باشند- ایران بودم، درب انگلخانه سفارت انگلیس را می بستم.ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان.

این رجل فاجرى که خون عزیز ما را به زمین ریخت، تأیید کرد دین خدا را. یعنى خدا دین خودش را به او تأیید کرد. با ریختن خون عزیز ما، تأیید شد انقلاب ما. این انقلاب باید زنده بماند، این نهضت باید زنده بماند، و زنده ماندنش به این خونریزیهاست. بریزید خونها را؛ زندگى ما دوام پیدا مى‏کند. بکُشید ما را؛ ملت ما بیدارتر مى‏شود. ما از مرگ نمى‏ترسیم؛ و شما هم از مرگ ما صرفه ندارید. دلیل عجز شماست که در سیاهى شب، متفکران ما را مى‏کشید. براى اینکه منطق ندارید. اگر منطق داشتید که صحبت مى کردید؛ مباحثه مى‏کردید. لکن منطق ندارید، منطق شما ترور است! منطق اسلام ترور را باطل مى‏داند. اسلام منطق دارد؛ لکن با ترور شخصیتهاى بزرگ ما، شخصهاى بزرگ ما، اسلام ما تأیید مى‏شود
شهادت مطهرى و موج نوین در جهان اسلام.
نهضت ما زنده شد. تمام اقشار ایران، باز زندگى از سر گرفت. اگر یک سستى، ضعفى پیدا کرده بود، زنده شد. اگر نبود شهادت این مرد بزرگ، و اگر مرده بود این مرد بزرگ در بستر خودش، این تأیید نمى‏شد؛ این موج برنمى خاست. الآن موجى در همه دنیا، همه دنیا، همه دنیایى که به اسلام علاقه دارند، این موج بلند شد. سایر کشورها هم؛ برادران‏ من نترسید از موج
         آن که مردن پیش چشمش تَهْلُکه» است             نهى لا تُلقوا» بگیرد او به دست‏

مردن تهلکه نیست؛ مردن حیات است. آن عالَم، حیات است؛ این عالم مرده است. از مردن نترسید، و نمى‏ترسیم. آنها باید بترسند که مردن را از بین رفتن مى‏دانند؛ هلاک و فنا مى دانند. چرا مسلمین از موت بترسند؟ چرا علما از موت بترسند؟ این مکتب باقى است؛ مکتب اسلام باقى است؛ این نهضت باقى است، تا این ریشه‏هاى گندیده هم زیر خاک بروند؛ تا این ریشه‏هاى گندیده هم قطع بشوند؛ تا این توطئه‏هاى ضعیف هم خنثى بشوند
خداوند شما را تأیید کند. خداوند برادرهاى ما را، خواهرهاى ما را تأیید کند؛ که همه براى اسلام مفید هستید و همه نهضت را به پیش بردید. الآن هم همه با هم به پیش!.
- والسلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.

حدیث معروفی است که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در آخرین روزها و ساعات عمر شریف و پربرکت خویش فرمود: من از بین شما می روم در حالی که دو چیز گرانبها به یادگار می گذارم: قرآن و عترت»

از بین فرزندان پیامبر(صلی الله علیه و آله) فقط یک دختر باقی ماند، دختری که هیجده سال عمر کرد و دارای کمالات و فضایل و عصمت و ولایت بود، دختری به نام فاطمه» بدیهی است که امت رسول، بعد از رحلت او، باید تنها یادگارش و عترت و خاندان او را گرامی می داشتند، اما چه کردند؟ متاسفانه به گونه ای با یگانه دختر پیامبر رفتار کردند که با حالت خشم و غضب نسبت به آن ها از دنیا رفت و حاضر نشد قبرش معلوم باشد و کسی به غیر از علی و عده ای اندک از نزدیکان بر جنازه اش نماز بخواند!